به گزارش ایسنا، طی سال چهارم جنگ تحمیلی در مجموع ۶ عملیات کوچک و بزرگ انجام شد که مسئولیت پوشش هوایی آتش پشتیبانی و بخشی از لجستیک آن بردوش نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران بود. مهمترین عملیاتی که طی این مدت و در اسفند ۶۲ به اجرا گذاشته شد عملیات «خیبر» بود که با پایان یافتن عملیات «والفجرمقدماتی» در اواخر مهر، منطقه هور با توجه به عارضه‌های طبیعی و صعب‌العبور بودن آن، توسط دشمن و حضور نیروهای اندک آن، متناسب با محورهای تحولات آینده در جنگ بررسی و از سوی قرارگاه خاتم‌الانبیا انتخاب شد. البته از نظر سابقه، همزمان با عملیات رمضان و در انتهای سال سوم جنگ، کار مطالعاتی و شناسایی منطقه هور شروع شده بود.
با چنین پیش زمینه‌هایی،عملیات گسترده خیبر در منطقه هور برای اجرا در دستور کار قرارگاه «نجف» سپاه قرار گرفت. البته به منظور شکستن بن‌بست نظامی در جنگ قبل از آن عملیات «والفجر۵» در نیمه شب مورخ ۱۳۶۲/۱۱/۱۲ در منطقه «چنگوله» در نزدیکی منطقه مهران به عنوان «عملیات فریب» توسط سپاه پاسداران به اجرا درآمد که دست‌آوردی محدود داشت. همزمان با عملیات «خیبر»، عملیات«والفجر ۶ » برای کاهش فشار دشمن در «تنگ چزابه» در ساعت ۲۱ روز سوم اسفند ١٣۶٢ توسط سپاه پاسداران به اجرا گذاشته شد؛ اگرچه این تنگه و تپه‌های اطراف به تصرف درآمد اما طی پاتک مورخ ١٣۶٢/١٢/٢۴، بازپس گیری شد .
عملیات «خیبر» را قرارگاه خاتم‌الانبیا برنامه‌ریزی کرد و با بکارگیری دو قرارگاه «نجف» و «کربلا» به اجرا درآورد. عملیات در ساعت ۲۱:۰۰ روز سوم اسفند ،١٣۶٢ باهدایت قرارگاه نجف به فرماندهی سپاه پاسداران با «رمز یا رسول الله» از چهار محور طلائیه مجنون، حربیه حوبیتر و عُزیر در بخش شمالی منطقه از فکه تا طلائیه تحت فرماندهی قرارگاه نجف و در بخش جنوبی از محورهای، طلائیه، ایستگاه حسینیه و پاسگاه زید تا شلمچه تحت فرماندهی قرارگاه «کربلا» آغاز شد.
ویژگی برجسته عملیات خیبر، بسیج ۲۰۰ گردان رزمی و در طرح مانور آن انتقال بخشی از نیروهای تهاجمی با ۸۰ فروند بالگرد هوانیروز و نیروی دریایی ارتش بود. هدف اصلی عملیات، تصرف و تأمین جاده بصره العماره در محدوده «القرنه» تا «العزیر» به منظور قطع ارتباط سپاه‌های سوم و چهارم ارتش عراق و استقرار در شرق دجله و نیز بازکردن یک جبهه در شمال استان بصره بود.
انتهای پیام
